İçimden Gelenler
Aylar, yıllar sonra gelip buraya bir kaç satır bırakmayı seviyorum. Geriye dönüp baktığımda o hissettiğim ruh halim içimi sarıyor, zamanın vefasızlığı ok gibi kalbime işliyor. Aslında yazmayı hep istiyorum ama üşengeçlik asla peşimi bırakmıyor. Bu aralar korono virüsü dediğimiz salgının yayıldığı hatta her yerde büyük bir dehşete neden olduğu bir bela içindeyiz. Rabbimin bizlerden öncekilere verdiği gibi bize de verdiği bir imtihan. Önce bize bir şey olmaz deyip içimiz rahat gezdik fakat şimdi dışarı çıkmaya korkuyoruz. Binlerce kişinin öldüğü bu salgının, şakası olmadığını ülkemizde de vakalar ve ölümler artınca anladık maalesef. neredeyse 16-17 gündür dışarı çıkmıyorum iki gün önce markete gitme mecburiyetiyle çıktım onda bile çıkmasaydım diyorum keşke, kendimi biraz kötü hissediyorum. Ateşim yükseliyor gibi umarım korktuğum şey başıma gelmez. Kendimden çok annemmm, babam ve kardeşlerim için endişeleniyorum. Büyük bir korku ve paniğe neden olan bu salgından Rabbime sığınıyor...